این نظر ظاهراً غیر ممکن و تقریباً نوعی تناقض لفظی به نظر می رسد. من معتقدم که اگر سال های نوجوانی را به طور کامل از نظر بگذرانیم، حقیقتاً عملی (و عاقلانه) است که به جای نزاع با این دوران، از آن تقدیر کنید.
دایناسورها چقدر عمر می کردند؟ خیلی سخت است که به این سؤال جواب دهیم.
اخیراً دانشمندان فهمیده اند که بیشتر استخوان های دایناسورها حلقه های رشد داشته اند (به نام خطوط رشد) که ممکن است به این سؤال جواب دهد. این خطوط تنها با استفاده از میکروسکوپ قابل دیدن هستند. حلقه رشد دایناسورها شبیه به حلقه رشد درختان است که سن درخت را می توان بر اساس آن تعیین کرد (هر سال رشد برگ ها یک رد در تنه درخت به جا می گذارد).
از نظر آناتومی، شکل اسکلت دایناسورها به گونه ای بوده که آنها را از دیگر آرچوسوروس ها (کروکودیل و پتروسوروس) متمایز می کرده است. دایناسورها چهار یا پنج انگشت روی دستانشان داشتند. پاهایشان سه انگشت داشت. سه استخوان خاجی ترکیب شده به وسیله مفصل ران و یک حفره مفصل ران باز داشتند (یک ساختمان سه استخوانی). این استخوان مفصل ران به دایناسورها یک وضع و حالتی می داده که پاهایشان زیر بدن هایشان قرار می گرفته. برخلاف سایر خزندگان که پاهایی دارند که به شکل گشاد در اطرافشان قرار می گیرد.
در راه عروج به آسمانها دیدم گروهی به کشت و زرع مشغول بودند. از یک طرف می کاشتند و از جانب دیگر درو می کردند. یعنی به سرعت محصول می داد. از جبرئیل پرسیدم آنها کیستند؟گفت مجاهدین در راه خدا هستند که حسنات آنها هفتصد برابر پاداش دارد و آنچه از مال و جان در راه خدا دهند چندین برابر عوض گیرند. فرمود چون برفتم دیدم گروهی را که سر آنها را به سنگ می کوبند و هر بار که می کوبند باز درست می شد و بار دیگر به سنگ می کوبیدند.
